သမိုင္း၀င္ရက္နန္ ့ ေခတ္လူခံစားခ်က္
စကားလံုးတိ၏ အင္အားနန္
့ အာရံုဦးကို လႉပ္ႏိႉးလို ့
ႏိုးပင္ႏိုးပါဖို ့လား------
ေသခ်ာပါေရ ႏွစ္သိမ့္စကားတိစြာ
အမွန္တကယ္လွမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္မွ
အင္အားမျပည့္ ခမွန္း
ငါကိုယ္တိုင္လည္း ႀကံဳခဖူးဗ်ာလ္၀ါ။
ဆီးလြယ္အိတ္လြယ္ၿပီး
ေရာဂါတပံုနန္ ့ သီသူကို
ဆီးလြယ္အိတ္လြယ္အိတ္ထားသူရို ့ဗ်ာေယ
၀မ္းနည္းပက္လက္ သၿဂိဳ ၤလ္ခကတ္ယင့္။
အဂၤ ါမစံုျဖစ္နီေရ ဆင္းတုေတာ္တိနန္ ့
အညြန္ ့က်ဳိးနီေရ ဇာတီတိကို
လက္ဦးခ်ီယင္း ေႏွာင္းအတိတ္ကိုမွန္းဆ
ႀကီြမြနီေရ ေျမစာပံုထက္မွာ --ငါ
အံႀကိတ္ဗ်ာလ္ အခါခါငိုရိႉက္ယင္းနန္ ့
နဗၺာန္ဆုေတာင္းဖို ့အသိေလ့ ေပ်ာက္ဆံုးဖူးယင့္။
ဇာေလာက္ရင္နာဖို ့ေကာင္းေလဆိုစြာ
တခ်က္လာၾကည့္ကတ္ပါ ဖိုးဖီးဇူဇာရို ့
ကံကိုအျပစ္ဖို ့ယင္းနန္ ့ပင္
၃၁ ဒီဇင္ဘာမီးကို
အၿပီးသတ္ၿငိမ္းသတ္ႏိုင္သူရို ့
ကၽြန္ဘ၀နန္ ့ ရုန္းေတာင္မရုန္း
အိပ္မြန္းက်နီကတ္ေတ--။
ေအာင္လံမလဲခင္ရက္တိက
နန္းတြင္းအျဖစ္အပ်က္ေလ့
အဂုပံုစံတမ်ဳိးနန္ ့ ေခတ္စားနိန္ယင့္
ေခတ္သစ္မွာ ခံစားခ်က္သစ္ႏုိင္ဖို ့ပ်င္ဆင္ယင္း
နိတဓူ၀ ျဖတ္သန္းမႉမွာေတာခါ
ငါ --လူမိုက္ဗ်ာေယ။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႉမဟိဘဲနန္ ့
အခ်ိန္ကာလနန္ ့ရာ
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ကို ကူးစားနိန္ကတ္ဖို ့ဆိုေက------။
မ်ိဳးသိန္း (၂၀ ။ ၁၂ ။ ၀၈ )
No comments:
Post a Comment